Onze huiswerkklas lijdt onder een chronisch gebrek aan stylo’s. Aan de lopende band worden ze ‘gestolen’. Soms volstaat het om eens diep in de eigen boekentas te kijken om hem terug te vinden. ‘Mijn bic is gestolen!’ betreft een variant op de vertrouwde scène waarbij ik mijn spullen niet onmiddellijk vind en dan door het huis roep van ‘Nele, waar hebt ge mijn portefeuille gelegd? En geef mijn sleutels terug.’ Het is nu eenmaal aangenamer ‘bestolen’ te zijn dan toe te geven dat ge zelf te verstrooid of te slordig zijt. In ieder geval zijn we half november en nog maar een kwart van de meisjes heeft nog toegang tot inkt. En wij maar stylo’s uitlenen. En ‘bestolen’ worden. Gelukkig schuilt er in Nele een administratief talent. Met plakband heeft ze 36 stylo’s gemerkt (met dank aan AXA-bank Halle-Zoersel voor de gift). Voortaan heeft ieder meisje haar persoonlijk schrijfstok. Om het spannend te maken hebben we er een wedstrijd aan verbonden: wie over een week haar eigen bic nog in handen heeft, krijgt een gepersonaliseerd potlood (met dank aan Stock 2001 Halle-Zoersel).
Vanmorgen kwam er een clochard een praatje maken aan het raam van onze camionette. Papa Paul, chauffeur, zwaait hem vriendelijk uit. ‘Le bic magique’, legt hij uit. ‘Hij is getikt.’ Ik leg een fout verband: ik denk dat die man in de waan verkeert dat hij magische balpennen verkoopt. ‘Nee, hij is zo geworden na de bic magique. Het was een valse.’ In Kinshasa kan een mens zijn problemen blijkbaar oplossen door op bezoek te gaan bij een bic magique. Tegen betaling schrijft iemand dan met bic iets op een blaadje waartegen ge dan voortaan beschermd wordt. In dit geval was het echter een slechte stylo, zodat de boze geest alsnog bezit van hem nam. De bic magique: een wonderlijke combinatie van traditie en moderniteit. De magie gebureaucratiseerd. Misschien is dit ook een sleutel om de Congolese bureaucratie te doorgronden: administratie is hier een vorm van magie. Wie schrijft, heeft macht. Toch maar de stylo’s van Nele laten wijden…
